Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

Η Γνωριμία μου με τα blog.

Η Ζωή φταίει για όλα. Κυριολεκτώ.. η συνάδελφός μου Ζωή μου είπε πως πρέπει να διαβάσω αυτό και αυτό το blog γιατί μου πηγαίνουν ως προσωπικότητα. Ποια μου είπε συγκεκριμένα? Νομίζω το "Ρακένδυτες σκέψεις ενός αερικού τυλιγμένο σε sanitas-sanitas" και το "Φτου και βγαίνω". Αχ βρε Ζωή λες και ο κόσμος του Internet χρειάζεται άλλη μία ψυχή που τη βολοδέρνει ο ναρκισισμός να βγει προς τα έξω και να εκφράζει τις σκέψεις της? Τεσπά, αυτή λοιπόν είναι η αρχή η δική μου με ανούσιες σκέψεις και καταστάσεις που θα συμβαίνουν και θα παρατηρώ καθημερινά γύρω μου. Ελπίζω να μου βγει σε καλό. Πολλά Φιλιά από μένα για σας...

1 σχόλιο:

  1. Οι σκέψεις είναι για να λέγονται. Μπορεί κανείς, να μην τους έχει ανοίξει την “πόρτα” ποτέ. Να έχουν μάθει κλεισμένες στα κύτταρα και να έχουν σαν μόνη τους διέξοδο τους πόρους του κορμιού…. Και έτσι να έχει ο καθένας μας τη μυρωδιά του… τις σκέψεις.
    Όταν ανοίξεις την πόρτα, με ένα περίεργο τρόπο, οι σκέψεις πολλαπλασιάζονται… αντί να ξελαφρώνεις, βαραίνεις κι άλλο… έρχονται νέες. Όμως αυτή η ανακύκλωση, το πήγαινε κι ελα, αξίζει τον κόπο… κάνει την μυρωδιά μας, το προσωπικό μας αποτύπωμα πιο έντονο… πιο…. Μοναδικό!
    Καλή αρχή!
    Zoe

    ΑπάντησηΔιαγραφή